Uprawa

Uprawa rozpoczyna się najczęściej od wysiewu. Cebulę można uprawiać przez kilka lat na tym samym miejscu. Rurkowate liście można zbierać także w zimie, jeżeli cebula uprawiana jest w szklarni. Siedmiolatka smakuje delikatniej niż cebula zwyczajna, zwłaszcza wczesną wiosną.
Cebula siedmiolatka z krajowej uprawy dostępna jest niemal przez cały rok. Ładnie rozwija się w dobrym, przepuszczającym wodę podłożu, rozmnaża się poprzez oddzielenie cebul potomnych. Zostawia się ją na zimę w ziemi.
Cebula siedmiolatka nie dojrzewa i nie wysycha tak, jak cebula zwyczajna, lecz pozostaje miękka i delikatna. Zbierana jest, gdy roślina zawiąże bulwę. Zielono białe łodygi mają rurkowane liście, tak jak cebula zwyczajna, jest to więc rzeczywisty przedstawiciel tej rodziny.

Składniki

Swój typowy aromatyczny smak cebula siedmiolatka zawdzięcza olejkom eterycznym oraz związkom aromatycznym. Wysoka zawartość potasu, wapnia, fosforu, sodu, żelaza oraz witamin B1, B2 i C oraz prowitaminy A powoduje, że cebula ta jest zdrową używką; natomiast dzięki zawartości siarki jest naturalnym antybiotykiem.

Obróbka

Używa się zarówno dolnej, białej części, jak i zielonych liści. Cebule siedmiolatki nadają się do spożycia na surowo, do duszenia i gotowania, jako przystawka warzywna, podstawa oraz dodatek do zup, do dań jednogarnkowych i zapiekanek, jako dodatek do słonych wypieków i quiche oraz do zapiekania z szynką i serem. Nać cebuli siedmiolatki pokrojona podobnie jak szczypiorek używana jest jako doskonały dodatek do twarożku z ziołami, sosów i sałatek.

Przechowywanie/konserwacja

Ponieważ cebula siedmiolatka szybko więdnie, należy poddawać ją jak najszybszej obróbce. Jej trwałość jest bardzo ograniczona, wynosi 1-2 dni w piwnicy, spiżarni i lodówce. Spożywać można także zielonkawo białe kwiaty rosnące w formie kulistego kwiatostanu.